วัดพระพุทธบาทเขาลูกช้าง

เป็นวัดที่มีปูชนียสถานสำคัญ คือรอยพระพุทธบาท เป็นที่สักการบูชาของชาวบ้านพระบาทเขาลูกช้างเป็น รอยพระบาทที่ฝังลงไปในหิน อยู่บนยอดเขาทางทิศตะวันออก ขนาดยาว 5 ฟุต กว้าง 21 นิ้ว ส่วนลึกด้านปลายพระบาท 9 นิ้ว รอยพระบาทนี้จะมีมาตั้งแต่เมื่อใดยังค้นหาหลักฐานที่แน่ชัดไม่ได้ จากการสืบสวนกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และราษฎรคนเก่าแก่ในตำบลได้ความว่า ผู้ที่ค้นพบคือพรานป่าโดยพรานผู้นี้เป็นราษฎรอาศัยอยู่ในระแวกนั้นไปล่าสัตว์ไปล่าสัตว์แล้วเกิดกระหายน้ำจึงปีนต้นรังขึ้นไปบนเขาลูกช้างเพื่อจะหาน้ำกิน จึงได้พบรอยพระพุทธบาท แล้วได้นำไปเล่าสู่ให้เพื่อนบ้านฟัง จากปากต่อปากมีผู้คนได้รับรู้ขยายวงกว้างมากยิ่งขึ้น จึงทำใหผู้ที่มีความเลื่อมใสไปทำการสักการะบูชาเป็นจำนวนมาก ต่อมาความเรื่องนี้ได้ทราบไปถึงเจ้าเมืองเพชรบุรีในสมัยนั้น จึงสั่งให้เกณฑ์คนลาวที่บ้านท่าลาวให้ไปคอยดูแลรักษาไว้ และเจ้าเมืองได้ทำหนังสือกราบบังคมทูลไปยังพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่ห้ว (รัชกาลที่ 5) พระองค์ทรงทราบและสนพระทัย ครั้นเมื่อเสด็จประพาสเพชรบุรี เมื่อ ร.ศ.105 (พ.ศ.2429) พระองค์ท่านจึงได้เสด็จไปประพาสพระพุทธบาทเขาลูกช้าง เมื่อ 20 ก.พ.2429 ปี จอ อัฐศก ศักราช 1248 วันที่ราชการ 6677 เวลาย่ำรุ่ง และพบรอยพระพุทธบาท จึงทรงพระราชดำริว่า จะให้ปฎิสังขรณ์โดยสร้างเป็นมณฑปสวมเสีย

จากนั้นในปี พ.ศ. 2494 จึงได้มีการสถาปนาวัดขึ้นโดยหลวงพ่อจ้วน เจ้าอาวาสในขณะนั้น กรมศิลปกรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ.2497 และเมื่อวันที่ 9 มกราคม พ.ศ.2498 พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช และพระบรมวงศานุวงศ์ ได้เสด็จมานมัสการรอยพระพุทธบาทแห่งนี้ และได้พระราชทานพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์บำรุงรอยพระบาทส่วนหนึ่ง และเมื่อวันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ.2498 พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ได้เสด็จมานมัสการพระพุทธบาทอีกครั้ง และได้พระราชทานพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์จำนวนหนึ่งเพื่อบำรุงโบราณสถานแห่งนี้

ประวัติหลวงพ่อจ้วน วัดพระพุทธบาทเขาลูกช้าง